Beschrijving van Feijoa
Feijoa (lat. Acca sellowiana) is een groenblijvende plant die behoort tot de familie Myrta en het geslacht Akka. Deze naam is van toepassing op zowel de vrucht zelf als de feijoa-struik, die vaak een hoogte van vier meter kan bereiken. De teelt van deze plant begon pas aan het einde van de 19e eeuw, na de ontdekking door de Braziliaanse João de Silva Feujo. Ter ere van de bovengenoemde onderzoeker en museum voor natuurlijke geschiedenis, werd de soort genoemd.
Het natuurlijke verspreidingsgebied van feijoa zijn enkele regio's van het Zuid-Amerikaanse continent: de hooglanden van Uruguay, Colombia, Brazilië en Argentinië. Al snel na het verschijnen in het dieet van westerse volken, werd feijoa algemeen bekend in Californië en zelfs in Eurazië. Frankrijk begon met het importeren van fruit in 1890, na 10 jaar bereikte het fruit de kust van de Zwarte Zee, waarna de bessen (feijoa soms op deze manier bepaald) de aandacht van Italië en de hele Middellandse Zee wonnen. Momenteel wordt de plant actief verspreid in landen met een subtropisch en tropisch klimaat. Het bleef goed op de Krim, in de bergen van de Kaukasus en het Krasnodar-gebied. Feijoa's werelduitvoer heeft voornamelijk betrekking op de volgende regio's: Frankrijk, Griekenland, Portugal, Spanje, Sicilië, Nieuw-Zeeland, Australië en de Amerikaanse Pacifische kust. Experimentele studies hebben aangetoond dat deze bloeiende bomen bestand zijn tegen temperaturen zo laag als -11C zonder schade aan hun toestand. Feijoa-rijping vindt plaats in de herfstmaanden (meestal in oktober-november).
Zoals hierboven vermeld, wordt feijoa vaak fruit genoemd, maar vanuit het oogpunt van biologische beschrijving hebben fruit betrekking op bessen die een vorm hebben van breedrond tot ovaal. Vruchtgroottes variëren van 2 tot 5 cm lang en van 1,5 tot 5 cm in diameter. De massa bessen varieert van 15 tot 70 gram, in zeldzame gevallen kan het gewicht 110 gram bereiken. Zaden van fruit zijn ingesloten in een doorschijnend wit vruchtvlees. Bessen kunnen groot, vlezig en sappig worden genoemd, en door de smaak veroorzaakt feijoa in de regel associaties met kiwi, ananas en aardbeien. De schil van exotisch fruit kan glad of knobbelig zijn; de eerste stemt meestal overeen met de geelgroene kleur en de tweede is kenmerkend voor donkergroen.
De aanwezigheid van een rijke vitamine-minerale samenstelling en unieke eigenschappen leidde tot een breed gebruik van feijoa, zowel in rauwe vorm als bij de bereiding van heerlijke gerechten (jam, salades, dranken, ingeblikt voedsel, compotes, limonades). Feijoa-vruchten worden ook zeer actief gebruikt in de cosmetologie, vooral bij de vervaardiging van gezichtscrèmes. Bij het oogsten van de bomen zijn het de onvolgroeide vruchten die proberen te selecteren, zodat ze rijpheid bereiken tijdens transport en opslag. Anders zullen te zachte rijpe bessen zeer snel hun gunstige eigenschappen en rot verliezen. Deze tropische soort doet ook soms dienst als landschapsontwerp, omdat de mooie lange bloei zeer wordt gewaardeerd door Japanse tuinders.
Vitaminecomplexen, macro- en micro-elementen in de samenstelling van feijoa
De ongelooflijke overvloed aan gunstige chemische verbindingen voor het lichaam is de reden dat voedingsdeskundigen feijoa actief aanbevelen voor algemeen gebruik. Zoals veel tropische planten, vormen feijoabessen de basis van water. Als je een berekening maakt voor 100 g feijoafruit, bevat deze:
- 86 g water
- 1, 2 g eiwitten
- 0, 8 g vetten
- 10, 5 g koolhydraten
- en zelfs 0, 7 g as.
In termen van het gehalte aan vitaminecomplexen behoort deze bes van de Myrtle-familie tot de absolute kampioenen van vergelijkbare producten. Vitaminen van groep B, die altijd nodig zijn voor het zenuwstelsel en het cardiovasculaire systeem, voor de processen van energieopwekking en -normalisatie van de spijsvertering, evenals vele andere vitale processen, zijn vervat in feijoa. Hoeveelheden bereiken zeer solide waarden:
- 0, 008 mg thiamine (B1)
- 0, 032 mg riboflavine (B2)
- 0, 289 mg niacinezuur (B3 of PP)
- 0, 228 mg pantotheenzuur (B5)
- 0,05 mg pyridoxine (B6)
- 38 μg foliumzuur (B9)
- en 20, 3 mg ascorbinezuur (C).
Fruit is ongelooflijk rijk aan organische zuren en suikers. Van macro- en micronutriënten kunnen significante hoeveelheden van de volgende componenten onderscheiden:
- 155 mg kalium (K)
- 55 mg koper (Cu)
- 8 tot 35 mg jodium (I)
- 17 mg calcium (Ca)
- 9 mg magnesium (Mg)
- 3 mg natrium (Na)
- 0,05 mg mangaan (Mn)
- en 0,04 mg zink (Zn).
Als de berekening niet gebaseerd is op het droge gewicht van de vrucht, dan zijn er in 1 kg feijoa-bessen in de aanwezigheid van 2, 05 tot 3, 8 mg jodium. Men moet niet vergeten dat de gemiddelde dagelijkse behoefte aan een persoon van middelbare leeftijd in jodium 0,15 mg is. Dankzij een aantal studies is een patroon onthuld van de inhoud van deze essentiële sporenelementhoeveelheid uit het fruitteeltgebied. Voor kustbomen bereikt het gehalte aan jodium in de bessen de hoogste waarden, en op een afstand van 40-90 km van de zee bedragen de cijfers ongeveer 8-9 mg per 100 g fruit. Jodium in de samenstelling van feijoa is oplosbaar in water en wordt zeer snel geabsorbeerd.
Calorische en gezonde eigenschappen van feijoa
Verse feijoa heeft een significante energiewaarde. Het is goed voor ongeveer 50 calorieën per 100 gram bessen.
- Het hoogste gehalte aan zuiver jodium in feijoa is alleen vergelijkbaar met deze waarde voor zeevruchten. Daarom wordt de vrucht aanbevolen voor de behandeling en preventie van bloedarmoede, schildklieraandoeningen, ontsteking van de nieren en het maagslijmvlies.
- Dankzij rijke voorraden B-vitamines is feijoa een prachtig natuurlijk geneesmiddel. Vitaminen B1 en B2 nemen deel aan metabolisme en groeistimulatie en vitamine B2 katalyseert de productie van corticosteroïden. Deze componenten dragen ook bij tot de vorming van bloed, en in combinatie met ascorbinezuur doen ze uitstekend werk met vermoeidheid en oogziekten.
- Feijoa kan ook nuttig zijn voor de behandeling van neuralgie en spit. Dit komt door het hoge gehalte aan vitamine B5, dat verantwoordelijk is voor het lipidemetabolisme, de processen van redoxbalans en de werking van het immuunsysteem. Vitamine B6 is essentieel voor het centrale en perifere zenuwstelsel.
- De aanwezigheid van vitamine C in fruit maakt de bessen een effectieve antioxidant, dus feijoa helpt stress te overwinnen en beschermt tegen infecties. Ook verhoogt dit product de doorlaatbaarheid van bloedvaten, waardoor ze worden gered van fragiliteit.
- Vanwege het krachtige anticarcinogene effect zijn feijoa-vruchten in staat om het cholesterolgehalte in het bloed te verlagen, daarom is het nuttig om gefrituurd voedsel met dergelijke bessen te eten om de schade te minimaliseren. Sommige voedingsdeskundigen bevelen feijoa aan voor type 2 diabetes omdat de behandeling een verlaging van het suikerniveau vereist. Feijoa-vruchten bevatten relatief weinig suikers (de meeste zijn fructose) en een kleine hoeveelheid calorieën.
- Veel van de tannines zijn geconcentreerd in de schil van bessen, waardoor vruchten een zure smaak hebben, evenals biologisch actieve catechinen en leukoanthocyanieten. De combinatie van deze antioxiderende eigenschappen maakt feijoa een belangrijk hulpmiddel bij het voorkomen van kanker.
- De geur van etherische oliën, die het effect van virussen en pathogenen neutraliseert, is zeer nuttig voor de preventie van verkoudheid. De aangename geur van feijoa versnelt, volgens psychologen, actief het verlangen.
- Feijoa-vruchten zijn toegepast in de cosmetische industrie. Bessen zijn de basis voor maskers die de huid elastisch maken en ontstekingen verminderen.
Contra-indicaties om
te gebruiken
Feijoa is in de regel niet in staat om een allergische reactie te veroorzaken, maar het product moet worden losgelaten met de individuele intolerantie van de bestanddelen ervan. Dit is bijvoorbeeld van toepassing op mensen die gecontra-indiceerd zijn. Vanwege het hoge jodiumgehalte kan feijoa niet worden gegeten met thyreotoxicose (hyperthyreoïdie).
Bij ernstige obesitas en het eerste type diabetes mellitus wordt overmatig gebruik van feijoa niet aanbevolen.
